به گزارش سرویس علمی- فرهنگی مرکز خبر حوزه، آن فقیه پارسا در این توصیه تاکید کرده‌اند، باید قرآن را حفظ کنیم، تا همیشه با ما باشد و ما با او باشم، به قرآن تحصن کنیم،‌ به قرآن تحفظ کنیم،‌ آن را وسیله حفظمان در فتن و شدائد دنیا قرار بدهیم.

از خدا بخواهیم که ما را از قرآن جدا نکند. همچنین از خدا بخواهیم که ما را از عترت جدا نکند،‌ عترت با قرآن است و قرآن با عترت. اگر کسی یکی از این دو تا را ندارد هیچ‌کدام را ندارد.

ملتفت باشیم تا به ما دروغ نگویند و دروغ خودشان را به ما نفروشند، ‌از مردم دنیا دروغ را نخریم.

ما از عترت و قرآن نمی‌توانیم دوری کنیم، اگر دوری کردیم در دامن گرگ‌ها می‌افتیم...

* در میان اهل علم کسی پرکارتر از مرحوم مظفر ندیده‌ام و...

مرحوم آیت‌الله‌العظمی بهجت همچنین با نقل خاطره‌ای در خصوص نظم کاری و پشتکار مرحوم آیت‌الله مظفر در تعلیم و تعلم و تدوین مباحث دینی می‌گویند: بنده در میان اهل علم، کسی را پرکارتر از مرحوم مظفر ندیده‌ام.

حجره او درست روبروی حجره ما بود و تقریباً می‌دانستیم چه چیزهایی می‌نویسد، ولی خیال می‌کردیم، برای تألیف آنها وقت نمی‌گذارد، احتمال می‌دادیم دروسی برای «کلیةالفقه و منتدی النشر» که خود او تأسیس نموده بود می‌نویسد،‌ولی بعدها دیدیم که خیلی از آن تألیفات نیاز به فکر و تأمل دارد.

در هر حال وقتی که مطالعه خود را به پایان می‌بردیم و می‌خواستیم بخوابیم، چراغ ایشان روشن بود و ایشان همچنان مشغول نوشتن بودند.

شب هم وقتی بیدار می‌شدیم، وقت اذان و یا پیش از آن، می‌دیدیم که ایشان هنوز مشغول نوشتن است.

آقای خویی هم شانزده درس می‌گفت ... بالاخره گویا خود را برای درس‌خواندن وقف کرده بودند.

منبع: نسیم هدایت، ص260، با اندکی تلخیص و ویرایش